ŻYCIORYS O. DARIUSZA ŁYSAKOWSKIEGO

1965 - 2001

Śp. O. DARIUSZ ŁYSAKOWSKI urodził się 26 września 1965 r. w Tarnogrodzie, w województwie lubelskim, w diecezji zamojsko-lubaczowskiej. Już w okresie szkoły podstawowej, do której uczęszczał w miejscowości rodzinnej, budziła się w nim myśl o wyborze życia kapłańskiego oraz pociągało go nabożeństwo do Matki Bożej Nieustającej Pomocy, pogłębiane zaprowadzoną w tym czasie w parafii tarnogrodzkiej Nowenną Nieustanną.

Będąc uczniem Technikum Drogowo-Geodezyjnego w Jarosławiu, nawiązał kontakt ze Zgromadzeniem Redemptorystów i po studiach filozoficznych oraz odbyciu postulatu i nowicjatu zakonnego w Lubaszowej złożył pierwsze śluby zakonne 2 lutego 1987 r. Jednak na początku okresu studiów teologicznych w Wyższym Seminarium Duchownym Redemptorystów zaistniała konieczność ich przerwania ze względów zdrowotnych. Dariusz za zgodą przełożonych zakonnych przerwał studia i podjął urlop zdrowotny w 1987 r., poza domem zakonnym. Chciał wypocząć i z nowymi siłami powrócić do seminarium. Po dłuższym czasie pobytu i pracy w sanatorium w Szczawnicy został powołany do służby wojskowej w marcu 1989 r. Okres przerwy w życiu zakonnym i w studiach oraz czas odbywania służby wojskowej w trudnych warunkach zewnętrznych był dla niego okresem głębokich doświadczeń wewnętrznych, oczyszczenia duchowego i umocnienia na drodze powołania apostolskiego.

Ze służby wojskowej został zwolniony l sierpnia 1990 r. Zaraz poprosił o możliwość kontynuowania drogi zakonnej w Zgromadzeniu Redemptorystów. Po kilkutygodniowym pobycie w Nowicjacie złożył śluby zakonne 22 września 1991 r. Następnie podjął przerwane studia teologiczne, zakończone przyjęciem święceń kapłańskich 28 maja 1995 r. z rąk abpa Józefa Michalika W czasie studiów seminaryjnych, wśród różnych doświadczeń duchowych dojrzewało jego życie wewnętrzne i stawało się bardziej przepromienione wiarą religijną, ufnością pokładaną w Bogu, miłością ku Chrystusowi i radością. Przyczynił się do tego jego udział w grupie Odnowy w Duchu Świętym oraz w grupie Nadzieja.

Po święceniach kapłańskich O. Dariusz został skierowany do pracy duszpasterskiej w Siekierkach koło Cedyni nad Odrą, gdzie pełnił przede wszystkim obowiązki katechety i duszpasterza w miejscowej parafii i przy powstającym sanktuarium maryjnym. Gdy zaistniała możliwość działalności misyjnej w Rosji, został tam posłany 18 czerwca 1996 r. Wraz z o. Andrijem Manco z Ukrainy, O. Anthony Branaganem z Irlandii utworzyli małą międzynarodową wspólnotę redemptorystów w Prokopiewsku na Syberii Zachodniej. Wspólnota ta przeniosła się wkrótce do Kemerowa należącego wtedy do Administratury Apostolskiej mającej siedzibę w Nowosybirsku. Opieka duszpasterska w tym regionie została powierzona redemptorystom przez biskupa Józefa Wertha w 1995 r.

Pracę trzeba było rozpoczynać od podstaw w bardzo trudnych warunkach zewnętrznych, w środowisku wielonarodowościowym i wielowyznaniowym. O. Dariusz podjął ważne zadanie docierania do katolików żyjących w rozproszeniu, w diasporze i gromadzenia ich na nabożeństwa w obranych punktach regionu, zwłaszcza w Kemerowie, gdzie miejscem modlitwy stał się Dom Kultury ponadmilionowego miasta. Później jednak uzyskano miejsce i zezwolenie na budowę kościoła i klasztoru, którą miano rozpocząć wiosną 2001 r. Parafia pod wezwaniem Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny otrzyma więc w przyszłości swoją świątynię.

Oprócz zwykłych zajęć duszpasterskich podejmował prace apostolskie w terenie poza Kemerowem, np. rekolekcje w Nowosybirsku, czy misje w Winnicy na Ukrainie. Jednym z miejsc, któremu poświęcił wiele sił i czasu było sąsiednie miasto Kemerowa JURGA. Staraniem O. Darka został tam zakupiony dom, w którym została urządzona kaplica oraz pomieszczenia dla pracy duszpasterskiej. W tym miejscu często organizował rekolekcyjne spotkania dla duchowieństwa posługującego w tej części Syberii.

Wiele starań podejmował O. Dariusz w związku z pracą duszpasterską wśród młodzieży. Należał do Komisji Duszpasterstwa Młodzieży Konferencji Biskupów Rosji. W ostatnim czasie O. Dariusz Łysakowski był odpowiedzialny za duszpasterstwo młodzieży w Nowosybirskiej Apostolskiej Administraturze. Zaś w 2000 roku przygotował młodzież z całej Rosji do udziału w światowym Dniu Młodzieży w Rzymie w czasie Roku Jubileuszowego. Zapał apostolski skłaniał go do poświęcenia swych sił całkowicie w pracy dla zbawienia ludzi, którzy dotychczas pozbawieni byli słowa Bożego i źródeł łaski, jakimi są sakramenty święte. Rozumiał coraz bardziej, że narody państw dawnego Związku Radzieckiego, zwłaszcza rozległej Rosji, są społeczeństwami stanowiącymi pierwszorzędny teren pracy ewangelizacyjnej, do której powołani są, zgodnie ze swym celem i charyzmatem, redemptoryści. Pisał do nas Listy zatytułowane Wieści z Syberii, w których dzielił się swoimi przeżyciami z posługi misyjnej. W apelu z 2000 r. pod tytułem: „Syberia - wyzwaniem dla redemptorystów” zwracał się do współbraci z prośbą „o modlitwę i konkretne decyzje przyłączenia się do misji na Syberii”. Sam poświęcił swoje młode życie ponosząc tragiczną śmierć w wypadku samochodowym w dniu 19 stycznia 2001 r. w drodze do miejsca swej posługi duszpasterskiej, gdzie udawał się mikrobusem wraz z pomagającą mu w katechizacji parafianką. Żył jednak nadzieją, „która zawieść nie może”, że dzieło Boże, jakiemu się poświęcił w Rosji, będzie się rozwijało i wzrastało.